Raptem parę dni temu mogliśmy obchodzić już siedemdziesiątą siódmą rocznicę Warszawskiego Powstania. Była to wówczas największa zbrojna akcja podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Na mocy decyzji Dowódcy Armii Krajowej generała Komorowskiego, rozpoczęła się 01.08.1944r. Przez kolejne 63 dni powstańcy prowadzili walkę, której ideą była niezależna Polska, wolna od niemieckich działań wojennych a także sowieckiej przewagi. Według szacunków, ok. 16 tys. osób zostało zabitych w trakcie walki o stolicę, natomiast rannych zostało 25 tys. osób, wśród nich przeszło 6 tysięcy ciężko rannych. Dodatkowo, około 30 % osób, które w okresie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary egzekucji dokonywanych poprzez niemieckie formacje policyjne oraz wojskowe. Zdecydowanie największe spotęgowanie zabójstw na ludziach nastąpiło w okresie dwóch pierwszych tygodni sierpnia 1944 - kiedy obowiązywał rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.

Niestety, pomimo bezgranicznego poświęcenia oraz uderzającego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, i "zwykłych" niewojskowych - Powstanie nie udało się. Mimo tego, z całą pewnością należy dbać o pamięć a także odwagę ludzi angażujących się w walkach i oddać im szacunek, bo przecież dzielnie toczyli bój o godność i wolność człowieka. Dlatego warto nie tylko w ten jeden dzień w roku, ale też od czasu do czasu zatrzymać się na moment w tym pędzie życia codziennego i pomyśleć o tym, ile poświęceń oraz wyrzeczeń musieli przyjmować ludzie w tych trudnych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją odwagę, heroizm, determinację oraz chęć jednoczenia się. W dzisiejszych czasach nietrudno jest bezpodstawnie oceniać tamtych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w zupełnie innych czasach niż my. Warto dodatkowo zapoznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to by poznać więcej informacji, które również są istotne i potrafią zmienić nasze postrzeganie niemalże całkowicie. Ukażmy swoją empatię oraz respekt.